بررسی نیازهای حمایتی افراد اقدام کننده به خودکشی «قسمت دوم»

نیازهای حمایتی اقدام کنندگان خودکشی | مترجمان: دکتر جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی و مدیر مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی | هما صدری؛ مددکار اجتماعی و دانشجوی دکتری جامعه شناسی

نیازهای حمایتی اقدام کنندگان خودکشی

از منظر مشارکت کنندگان در مطالعه، قطعا مراقبت های روانپزشکی در دسترس، مقرن به صرفه و مناسب در پیشگیری خودکشی موثر است. بررسی ها نشان داده است که بهترین روشِ پیشگیری شامل شناسایی و سروکار داشتن با مبحث آسیب شناسی روانی و بیشتر، اختلالات افسرده کننده می باشد. تمرکز بر افسردگی در ادبیات بین المللی پیشگیری از خودکشی حائز اهمیت بوده خصوصا افراد مورد مطالعه  نیازمند کمک دچار اضطراب، روان پریشی، اختلال استرس پس از آسیب و اختلالات مرتبط با درد و اندوه بوده اند. همچنین شواهدی در دست است که ارتباط طولانی مدت متخصص با بیمار در معرض خودکشی ، تاثیر مثبتی را در پیشگیری نشان داده است.

لازم به ذکر است که شرکت کنندگان در این تحقیق از نیاز خود به کمک عملی برای حل مشکلات وضعیتی و اجتماعی- اقتصادی شان نظیر مشکلات مالی و قانونی، بیکاری و بی خانمانی می گویند. این عوامل استرس زا ، خارج از محدوده ی درمان دارویی صِرف است و به عوامل اجتماعی و اقتصادی  که در رفتار منجر به خودکشی دست دارند می پردازد. این یافته نشان می دهد که آموزش راهبردهای حل مسئله به افرادی که دست به خودکشی می زنند به آن ها کمک می نماید تا راه  حل های جایگزین و دیگر را شناسایی نموده و آن ها را با خدمات قانونی و اجتماعی متناسب پیوند دهند که در کاهش خطر خودکشی موثر است. 

شواهدی مبتنی بر تاثیر شناخت درمانی کوتاه مدت بر حل مسئله برای پیشگیری از خودکشی وجود دارد. داده ها گویای این موضوع است که شناخت درمانی کوتاه مدت، تغییرات سریعی را بر ابعادی همچون گرایش به جهت گیری منفی در مسائل و روش حل مسئله –که با بی دقتی و به صورت غیر ارادی انجام می پذیرد- ایجاد می کند. البته اینجا خطری نیز وجود دارد مبنی بر اینکه حمایت از اقدامات مرتبط با حل مسئله که به افراد به عنوان بخشی از راهبرد پیشگیری از خودکشی ارائه گردیده است، این ایده را تقویت می کند که رفتار منجر به خودکشی مشکلی است که در فرد وجود داشته و ایجاد تاب آوری در او برای پیشگیری از خودکشی مسئله اصلی و مهم است.

اقداماتی نظیر آموزش مهارت های حل مسئله به افراد و ایجاد تاب آوری فردی، این حقیقت را که بسیاری از افراد در کشورهای با سطح درآمد کم و متوسط تحت شرایط خشونت بومی، فقر ساختاری، نا برابری و آسیب روانی مدوام قرار دارند را انکار می کند. هم چنین مهم است که افراد مشارکت کننده در محیطی که دست به خودکشی زده اند درباره اینکه در معرض خشونت یا آسیب روانی خصوصا خشونت جنسی و یا جنسیتی قرار گرفته اند صحبت می کنند. 

بدون شک اقدامات انجام پذیرفته شده مرتبط با حل مسئله و ایجاد تاب آوری فردی برای پیشگیری از خودکشی مهم می باشد، اما به همان میزان نیز اهمیت دارد که به  داده های مربوط به مشکلات محیطی و اجتماعی- اقتصادی که افراد در این مطالعه با آن مواجه هستند نیز  توجه  گردد. باید به بستر اقتصادی و اجتماعی در سطوح سیاسی و اقتصادی جهت کاهش رفتارهای منجر به خودکشی در کشورهای با سطح درآمد پایین و متوسط پرداخته شود.

خبرگزاری فاکس اظهار کرده است که وقتی تحقیق با سیاست محیطی که در آن، تحقیق شکل می گیرد پیوند می خورد، پتانسیلی واقعی برای تحقیقات به وجود خواهد آمد که منبع و منشائی برای عدالت اجتماعی و دگرگونی روابط اجتماعی خواهد بود. سازمان بهداشت جهانی نیز همکاری میان بخشی را در مبحث سلامت به صورت ایجاد روابط کاری بین بخش سلامت و سایر بخش ها همچون رفاه اجتماعی، عدالت کیفری و خدمات مسکن می داند تا نتایج مرتبط با سلامت جامعه را هر چه موثرتر، کارآمدتر و با ثبات تر بهبود بخشد.

منبع:

‘Don’t push me aside, Doctor’: Suicide attempters talk about their support needs, service delivery and suicide prevention in South Africa; Jason Bantjes